Δημόσιο Πανεπιστήμιο - Ελληνικός Στρατός: Οδηγός διάλυσης βήμα βήμα!

H άμεση δικαίωση (πείτε το καλό..timing) του προηγούμενου ποστ στο σημερινό ΒΗΜΑ, όπου προαναγγέλεται (για μια ακόμα φορά και με καθυστέρηση ήδη 4 ετών σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη) η απελευθέρωση υπηρεσιών και επαγγελμάτων, με ενθαρρύνει, ώστε να συνεχίσω να γράφω την αποψάρα μου. Παίρνω λοιπόν αφορμή από ένα άλλο δημοσίευμα στο ίδιο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας, που απλά αναφέρει μια αλήθεια- ότι μπούσουλας στην αναδιοργάνωση και λειτουργία του σημερινού ελληνικού Στρατού είναι η εξυπηρέτηση τοπικιστικών και συναφών μικροπολιτικών αναγκών και όχι η ουσιαστική αναβάθμισή του για την αποτελεσματική ασφάλεια της χώρας, όπως θα υπέθετε ο αφελής κοινός νους.

Υπερβολές νομίζετε? Κάθε άλλο- ίσως τα πράγματα μάλιστα να είναι ακόμη χειρότερα αν πιστέψουμε πρώτον τα στοιχεία του Βήματος και δεύτερον την εμπειρία του καθενός μας από τη θητεία του στο στράτευμα. Σε 545 ευρώ σύμφωνα με τα στοιχεία της εφημερίδας ανέρχεται το κόστος ένδυσης ενός οπλίτη- με ρούχα που όπως όλοι ξέρουμε δεν είναι ποτέ στο μέγεθός του, οπότε και αναγκάζεται να αγοράζει ο ίδιος από ιδιωτικά μαγαζιά, πλουτίζοντας διπλά τις βιοτεχνίες που πουλάνε και στο Στρατό και σε ιδιώτες. Γιατί δεν αφήνουν τον καθένα να αγοράζει τα ρούχα στα μέτρα του και να παίρνει τα λεφτά από το στρατό προσκομίζοντας τις σχετικές αποδείξεις (μέχρι ένα όριο); Μα γιατί μάλλον κάτι τέτοιο ακούγεται πολύ λογικό και αποκεντρωμένο για να βολεύει τους μιζαδόρους που κανονίζουν τις σχετικές προμήθειες στο ΥΕΘΑ και πέριξ αυτού. Εξηγείται αλλιώς?? Ούτε επώνυμος ράφτης δεν θα ζήταγε τόσα λεφτά για δύο παντελόνια και τρία πουκάμισα- και μάλιστα σε τέτοιες ποσότητες που παίρνει ο ΕΣ. Αλλά κοστίζουν πολλά οι ενδιάμεσοι βρε παιδιά, τι να κάνουμε...

Το δε σχέδιο ανάπτυξης ή μάλλον συρρίκνωσης του Στρατού (αφού ούτε το προσωπικό, ούτε το budget φτάνει για να συντηρήσει το παρόν μέγεθός του) σκοντάφτει στο σοβινισμό κάποιων κοντόφθαλμων πολιτικών, που προτιμούν να βλέπουν το στρατό να διαλύεται παρά την ντόπια οικονομία των γυράδικων και των μπαροκαφετεριών να υποφέρει.. Λογικό ίσως γι αυτούς, αλλά εντελώς αντιπαραγωγικό για το Στρατό που κάτω από την πίεση των πολιτικών προισταμένων του ξεχνάει τα σχέδια εξορθολογισμού, που εκπονούν τα αρμόδια Επιτελεία, και προσπαθεί να συντηρήσει εγκαταστάσεις σε κάθε γωνιά της χώρας με τεράστια έξοδα και εξίσου μεγάλη καταπόνηση (οικονομική και ψυχολογική) του προσωπικού- μόνιμου και έφεδρου- που καλείται να εξυπηρετήσει μισοδιαλυμένες και υποστελεχωμένες Μονάδες. Και οι δε έφεδροι έχουν κάπου να πουν τον πόνο τους (συνήθως στον πολεμικό ανταποκριτή της Ελευθεροτυπίας) και τελικά απολύονται- αλλά οι μόνιμοι ζουν με το φόβο της μετάθεσης, που ξορκίζουν κάθε χρόνο με το βύσμα, και γι αυτό δεν θα μιλήσουν ποτέ την αλήθεια, υπομένωντας συχνά συνθήκες ηθικής και οικονομικής εξαθλίωσης. Και για την κατάντια αυτή είναι προσωπικά υπεύθυνοι ΟΛΟΙ οι στρατιωτικοί και πολιτικοί προιστάμενοι του ΥΕΘΑ, που πέρασαν και δεν ακούμπησαν τα προβλήματα οπλιτών και στρατιωτικών, που τουλάχιστον οι στρατηγοί γνωρίζουν άριστα.

Το ίδιο σενάριο ελαφρά παραλλαγμένο ισχύει και για την άλλη χαίνουσα πληγή- την αλόγιστη αύξηση των πανεπιστημιακών τμημάτων. Σχολές ανοίγουν σε κάθε κεφαλοχώρι και κωμόπολη, χωρίς σχέδιο και προοπτική- για να βολεύονται όλοι (οι καθηγητές που ψάχνουν θέση, οι ντόπιες οικονομίες και δυστυχώς οι φοιτητές που απλά ψάχνουν κάποια σχολή). Αλλά οι συνέπειες φάνηκαν γρήγορα. Πλήρης απαξίωση ΟΛΩΝ των πτυχίων, που δίνονται με τυπικές διαδικασίες (ξέρετε κάποιον που δεν το πήρε; ), τέλεια υποβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης που δεν έχει κανένα αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας. Η φανταχτερή λεωφόρος του Πανεπιστημίου οδηγεί εδώ και χρόνια στο σκοτεινό αδιέξοδο της ανεργίας..

Να δώσω εδώ το προσφιλές σε μένα παράδειγμα των γιατρών. Ο αριθμός νέων γιατρών αυξάνεται κάθε χρόνο χωρίς κανένα μέτρο και όριο. Επιπλέον της 'ντόπιας παραγωγής', στο σύστημα μπαίνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες από το εξωτερικό μετά την μάλλον τυπική εξέταση στο ΔΙΚΤΣΑ (ή όπως αλλιώς έχει παραλλαχθεί σήμερα). Η δήλωση για τις ειδικότητες στις νομαρχίες είναι μια εντελώς ΑΘΛΙΑ και διαδικασία, που γελοιοποιεί το ιατρικό λειτουργημα και την οποία ντρέπομαι να την περιγράψω στο πλήρες αίσχος της- περιλαμβάνει πάντως έναν αγώνα δρόμου των μόλις ορκισθέντως γιατρών και των οικογενειών τους μέχρι τη νομαρχία, γιατί η προτεραιότητα είναι αναλόγως του χρόνου άφιξης. Η δε αναμονή για τις περισσότερες ειδικότητες είναι μεγάλη (3-4 χρόνια) και για ορισμένες "περιζήτητες" εντελώς γελοία (8-9 χρόνια), λόγω αφενός των λίγων διαθέσιμων θέσεων και αφετέρου της μεγάλης ζήτησης από τους νέους (λέμε τώρα..) γιατρούς. Τι είδους όρεξη και κατάρτιση έχει πλέον ένας γιατρός που ξεκινά ειδικότητα 5 χρόνια μετά την αποφοίτηση- και αφού στο μεταξύ έχει ταπεινωθεί βρίσκοντας δουλειά για ψίχουλα σε ιδιωτικές κλινικές, ινστιτούτα αισθητικής ή ιδιωτικές σχολές εκπαίδευσης- σας το αφήνω για τους εφιάλτες σας..

Μια διαδικασία εξορθολογισμού του χάους θα ήταν η κατανομή των ειδικοτήτων κατόπιν πανελλήνιων γραπτών εξετάσεων, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τις εξετάσεις ΑΣΕΠ των εκπαιδευτικών- ώστε ο κάθε γιατρός να παίρνει ειδικότητα επειδή την διάβασε κι όχι επειδή.. ήρθε η ώρα του (και κατά συνέπεια μάλλον σήμανε και η.. ώρα για κάποιους ασθενείς του). Αλλά αυτό το απλό μέτρο, που θα αποσυμφορούσε κάπως το σύστημα και πάντως θα απέδιδε στον καθένα ανάλογα με τις δυνάμεις του, σκοντάφτει δυστυχώς στην ξεροκεφαλιά των συνδικαλίσταρων γιατρών και φοιτητών, που ακολουθώντας 'άνωθεν' γραμμές ή απλά τη δική τους κουτοπόνηρη σκέψη αντιδρούν- το διάβασμα βλέπετε είναι απείρως δυσκολότερο από τις φωνές, το φτηνό τσαμπουκά και τις καταλήψεις.

Ελπίζω πάντως ότι οι θιγόμενοι, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων και διαθέτουν τον κοινό νου να αντιληφθούν το συμφέρον τους, θα βρουν σύντομα τη βούληση να θέσουν τη κοινή λογική πάνω από τα μικροσυμφέροντα των ολίγων.. Αμήν!